KEMPO is een Japanse term die men gebruikt om vechtkunstsystemen
aan te duiden die met China verband hebben. Vrij vertaald betekent kempo
zoveel als weg of wet van de vuist of wel vuistmethode.
In Japans karakterschrift zijn er twee karakters nodig om de term kempo
te schrijven. Het eerste karakter betekent vuist en het
tweede karakter betekent methode of weg. De
Japanner leest deze twee karakters als chuan (vuist) en
fa (methode of weg / wet).
De term kempo verwierf door de allereerste gezaghebbende
Engelstalige boekwerken in de beginjaren zestig wereldwijde bekendheid.
Het eerste martial-arts boekwerk (boek omtrent Chinees-Okinawaanse
gevechtskunst) dat ooit is verschenen dateert uit 1922. Het is een Japans
boekwerk, geschreven door de Okinawaanse onderwijzer Gichin Funakoshi
(1868-1957), de grondlegger van het nu bekende shotokan-karate), en
het draagt de titel Ryukyu Kempo Toudijutsu (Tou verwijst
naar het Chinese Tau, hetwelk doelt op De Weg in spirituele
betekenis en di verwijst naar ti of te
hetgeen zoveel als hand betekent). In de periode 1963 tot
en met 1970 verschenen er Engelstalige publicaties van o.a. Ed Parker,
Masutatsu Oyama, Gogen Yamaguchi, Robert Smith, Donn F. Draeger en Doshin
So , waarin de term kempo werd gebruikt als verwijzing naar
Chinese vechtkunsten. Veelal wordt de Japanse term kempo
in het Engels vertaald als Chinese Boxing.
Het verband met China kan wanneer men de term kempo gebruikt,
nogal ruim worden gezien en ingevuld.
Er zijn talrijke legenden en verhalen in omloop met betrekking tot
het ontstaan en de bron van de krijgskunst tradities. Zo is er een bekend
Chinees gezegde dat luidt: Alle vechtkunsten onder de hemel vinden
hun oorsprong in de Shaolin Tempel. Hiermede wordt verwezen naar
de Shaolin Tempel die in 495 n.Chr. werd gebouwd aan de voet
van de westelijke hellingen van het Songshan gebergte dat gelegen is
in Centraal China, in het district Denfeng in de provincie Honan.
De Shaolin Tempel heeft een stempel gedrukt op het oosterse denken.
De stichting en de verspreiding van het Chan of Zen Boeddhisme
heeft zijn bakermat in de Shaolin Tempel, ook wel genoemd
Shaolin Klooster.
Het eerder genoemde Chinese gezegde bevat een kern van waarheid maar
is ook wat overdreven. Dat alle vechtkunstsystemen voortkomen uit de
traditie van één Tempel is een iets te eenvoudige voorstelling van zaken.
Een autoriteit op het gebied van de vechtkunsten, Robert W. Smith, maakt
in zijn boek Aziatische Vechtkunsten, geschreven samen met
Donn F. Draeger in 1975, een voorzichtige schatting van het aantal Chinese
vechtkunststromingen. Hij inventariseert er minimaal 400. Enkele voorbeelden
van bekende vechtkunststromingen die de term kempo gebruiken
om hun stijlrichting aan te geven zijn o.a. Shorinji Kempo, Nippon Kempo,
Okinawa Kempo, Inyo Ryu Kempo, Tai-Ki Kempo, Ed Parkers Kempo en Ryukyu
Toudijutsu Kempo.